?? English ?? Deutsch ?? Français ?? Italiano ?? Polski
Translation by: Mateusz Góralczyk
Niniejsze eksponaty zostały dobrane tak, by stworzyć esej na temat natury romantycznej twórczości, która objawiała się w Europie, począwszy od schyłku osiemnastego wieku do połowy dziewiętnastego stulecia.
Eksponaty dzielą się na dwie kategorie: te, które przedstawiają sposoby, jakimi pisarze tej epoki budowali własne poczucie autorstwa oraz te, które ilustrują, jak byli oni konstruowani w świadomości czytelników sobie współczesnych oraz w późniejszych czasach.
„Kałamarz Petrarki” mimo, że może wydawać się mało prawdopodobnym punktem wyjścia do dyskusji na temat profilu romantycznej twórczości, był jednak jednym z wielu antycznych a zarazem współczesnych kałamarzy, które pozwoliły skonsolidować żywe doświadczenie piśmiennictwa i pojęcia romantycznej inspiracji, dziedzictwa, ambicji oraz narodu. Historia tej pamiątki z Grand Tour ilustruje jeden ze sposobów, dzięki któremu przedmiot należący do irlandzkiej romantycznej pisarki, Marii Edgeworth, może stać się czytelny w odniesieniu do wieloletniej europejskiej tradycji literackiej, niemniej jednak jako prywatny i sentymentalny upominek dla przyjaciela. „Kałamarzowy stolik” został tak zaprojektowany by mocniej ujawnić i wyraziście zaakcentować narodowe stanowisko, łącząc ze sobą kałamarze należące do czterech żyjących francuskich pisarzy: Alphonse’a de Lamartine’a, George Sand, Aleksandra Dumasa i Victora Hugo – w jednej romantyczno-muzealnej konstelacji. Kałamarz, można powiedzieć, był ikoną życia uznanego pisarza romantycznego; lecz dla młodych i aspirujących, dostępne były też bardziej wzniosłe metafory. Spinka do krawata w kształcie klasycznej liry, którą Aleksander Puszkin podarował Adamowi Mickiewiczowi, mogła być obiektem prywatnej transakcji pomiędzy dwojgiem młodych mężczyzn, ale także w wydatnym stopniu odzwierciedlała dzielone przez nich dążenia do wykształcenia statusu poety narodowego tak w Rosji, jak i Polsce.
Literacka twórczość romantyczna przez większość czytelników bywa często odnoszona do konkretnych miejsc. Niniejsza kolekcja prezentuje trzy tego istotne przykłady. Pierwsze dwa, słynne od bardzo dawna: autograf Byrona w Zamku Chillon nad Jeziorem Genewskim oraz krzesło Waltera Scotta w jego domu w Abbotsford na terenie Szkocji. O ile autentyczność pierwszego przykładu jest kontrowersyjna, o tyle druga nie budzi wątpliwości. Mimo to, oba spowodowały efekt skojarzenia tych miejsc z konkretną wyobraźnią autorską europejskich czytelników. Relacje turystów o poszukiwaniu zarówno autografu, jak i krzesła łączy wspólny mianownik bezpośredniego zetknięcia się ze zmaterializowaną iskrą romantycznej inspiracji, czy to na wygnaniu czy w domu. Trzeci przypadek, dwie strony rękopisu z dziennika Dorothy Wordsworth, przechowywanego w Dove Cottage, może posłużyć do refleksji, w jakim stopniu twórczość romantyczna jest ciągłą formacją ideologiczną. W dzisiejszych czasach strony te wydają się obiecywać bezpośredni dostęp do codziennej i lokalnej intymności życia twórczego. Ich rosnąca popularność jest przykładem stałej fascynacji ograniczonymi w czasie i przestrzeni, materialnymi, niejasnymi śladami procesu twórczego, fascynacji wiodącej bezpośrednio do samych romantyków.
Kliknij podpis, by dowiedzieć się więcej o eksponacie. Wszystkie przedmioty są udostępniane wraz opisami w języku angielskim oraz w języku oryginalnym.
